Bazı insanlar hala insanları birbirine bağlayan farklılığın halk masalına tutunurken, onlarca yıllık araştırma farklı bir tablo çizdi: Dostlarımızın ve tanıdıklarımızın ezici sayısı bize benziyor. Tanıdığımız insanlar cinsiyet, yaş, ırk, eğitim durumu gibi en temel sosyal özelliklerde bize benziyor. Ama aynı zamanda siyasi görüşler, kültürel zevkler ve mizah gibi daha karmaşık tutumlarda da bize benziyorlar. Çoğu insan bir sosyal balonun içinde yaşar ve bunun arkadaş grubunuz için de geçerli olma ihtimali yüksektir.
Arkadaşlarımız birbirine benzeme eğiliminde olsa da birçok kişi arkadaşlarını benzerliklerine göre seçmedikleri için bundan habersizdir. Sosyal bağlantılarımız her şeyden önce kiminle buluşacağımıza bağlıdır. Bu da girdiğimiz sosyal bağlamlara ve katıldığımız faaliyetlere bağlıdır. Bir takım sporu oynuyorsanız, öncelikle kendi cinsiyetinizden insanlarla tanışacaksınız (sonuçta birçok spor cinsiyete göre ayrılmıştır). Bir üniversitede okuyorsanız, öncelikle aynı eğitim geçmişinizi paylaşan insanlarla tanışacaksınız.
Bu nedenle, benzer arkadaşlara sahip olmak yalnızca benzerliği tercih edip etmemenize bağlı değildir ve bazı durumlarda tercihlerinize hiç bağlı olmayabilir. Doktora projemde, sosyal ilişkilerde benzerliğin koşullarını ve sonuçlarını araştırıyorum. Büyük ölçekli bir Hollanda anketinde, görüşülen kişilerin çoğu, arkadaşlarının, meslektaşlarının veya komşularının tüm temel sosyal boyutlarda (cinsiyet, yaş, göç geçmişi, eğitim ve din) kendilerine benzer olup olmadığını "tamamen önemsiz" bulduğunu bildirmiştir. . Ancak büyük çoğunluğunun bu sosyal boyutlarda kendilerine benzeyen insanlarla sosyal bağlantıları olduğunu gözlemliyoruz.
Benzer arkadaşların kutsaması ve laneti
"Peki sorun ne? Arkadaşlarımın bana benzemesinden gerçekten hoşlanıyorum", diye sordu bir profesör, Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, bana bu soruyu genellikle Beyaz, yüksek eğitimli erkekler soruyor. Olduğu gibi, onlar aynı zamanda sosyal bağlantılarından en çok yararlanan gruptur. Batının sanayileşmiş dünyasında, meritokrasi (= yeteneği ödüllendiren bir sistem) fikrine tutunmak istiyoruz. Bununla birlikte, en çok arzu ettiğiniz işi, evi ve hatta evlilik partnerinizi güvence altına almak, kimi tanıdığınıza bağlı olabilir.
Sosyal bilimciler buna sosyal sermaye, sosyal ilişkilerimizden elde ettiğimiz faydalar derler. Sosyal bağlantılarımızdan tavsiye, bilgi veya yardım istediğimizde sosyal sermayemizi kullanırız. Hem araştırma hem de sağduyu bize, hedeflerimize ulaşmada sosyal temasların çok önemli olduğunu söylüyor. Günümüzde "ağ oluşturma" sadece bir slogan değil, aynı zamanda -bilimsel kanıtlarla desteklenen- değerli sosyal bağlantılar yaratmanın hayatta başarılı olmak için vazgeçilmez olduğunun kavranmasıdır.
Sorun şu ki, herkesin değerli sosyal bağlantılar kurma şansı aynı değil. İnsanlar zaten farklı yerlerden başlıyor. Ve eğer daha imtiyazlı olanlar öncelikle imtiyazlı olan başkalarını tanıyorlarsa, o zaman bu grupların başlangıçtaki avantajları çoğalır. Beyaz, yüksek eğitimli bir adam öncelikle Beyaz, yüksek eğitimli erkekleri tanıyorsa, hayattaki şansı orantısız olarak daha iyi olur. İşin ters tarafı, işe bir dezavantajla başlayanların, sosyal ilişkileri aracılığıyla sosyal konumlarını iyileştirme şansının daha az olmasıdır.
Döngüyü nasıl kırarız?
Arkadaşlarımızı seçmek, verebileceğimiz en kişisel kararlardan biridir. Hepimiz bağlı, güvende ve anlaşılmış hissetmek isteriz. Bireysel insanlardan arkadaşlık seçimlerini gözden geçirmelerini istemek bu makalenin paket mesajı değildir. Sistemik bir soruna bireysel çözümler bizi oraya götürmez. Bunun yerine, sosyal bağlantılarımızın büyük ölçüde duruma bağlı olduğu anlayışından yararlanabiliriz. Aynı mahallede yaşadığınız için birlikte oynadığınız okul arkadaşınızı, aynı yurtta yaşadığınız için birlikte vakit geçirdiğiniz üniversite arkadaşınızı veya aynı ofisi paylaştığınız için her gün öğle yemeği yediğiniz iş arkadaşınızı düşünün.
Bu buluşma fırsatları, benzer insanlar arasında herhangi bir benzerlik tercihi olmasa bile sosyal bağlantılar kurma gücüne sahipse, aralarında daha fazla temas fırsatı yaratarak farklı insanları birbirine bağlama potansiyeline sahip oldukları kesindir. Ve iyi haber şu ki, zaten oluyor: Kadınlar giderek geleneksel olarak erkeklerin işgal ettiği iş pozisyonlarına giriyor, hem şirketler hem de eğitim kurumları çeşitlilik görevlileri istihdam ediyor ve politikalar mahallelerin farklı gelir gruplarından sakinleri karıştırmasını gerektiriyor.
Gruplar arası temas, önyargının azalması için bir numaralı yordayıcıdır. Bu tür çabalar, benzer olmanın ne anlama geldiğinin sınırlarını aşabilir. Ve belki o zaman, sosyal bağlantılarımız artık bir eşitsizlik kaynağı değil, daha çok bir fırsat kaynağı olacaktır.
|
