16. yüzyılda, matematikçi Robert Recorde "The Whetstone Of Witte" adında bir kitap yazarak İngiliz öğrencilerine matematik öğretti. Fakat "eşittir" kelimesini tekrar tekrar yazmaktan yoruluyordu. Çözümü ne mi oldu? Bu kelimeleri iki paralel yatay doğru parçası (=) ile değiştirdi. Çünkü kendisine göre, başka hiçbir şey bu iki çizgi kadar eşit değildi. İki yerine dört doğru parçası kullanabilir miydi? Ya da dikey doğru parçaları kullanabilir miydi? Tabii ki. Yani eşittir işaretinin günümüzdeki şekilde olmasının bir nedeni yok. Bir yerde, tıpkı bir mem gibi fenomen olmuştur. Ondan sonra daha fazla matematikçi bunu kullanmaya devam etti. Ve nihayetinde, eşitlik için standart bir sembole dönüştü.

Matematik sembollerle doludur. Çizgiler, noktalar, oklar, İngiliz harfleri, Yunan harfleri, üst simgeler, alt simgeler... Bunların hepsi okunaksız bir karmaşa gibi görünebilir. Sembol zenginliğini göz korkutucu bulmak ve bunların nereden geldiğini merak etmemiz gayet normal. Bazen, Recorde'nin kendi eşittir işaretiyle not ettiği gibi sembol ve temsil ettiği şey arasında münasip bir uygunluk var. Bunun bir başka örneği olan toplama işlemindeki artı işaretinin (+) kökeni "ve" anlamına gelen Latin kelime "et"in kısaltılmış halidir. Lakin bazen sembol seçimi daha keyifli olmuştur. Örneğin, matematikçi Cristian Kramp'ın faktöriyeller için ünlem işaretini (!) kullanmasının nedeni, 4 * 2 * 2 * 1 gibi ifadeler için bir kısaltmaya ihtiyaç duymasıdır.

Aslında tüm semboller, kendilerini tekrar etmekten sakınmak isteyen veya matematiksel fikirlerini yazmak için çok fazla kelime kullanmak zorunda kalan matematikçiler tarafından bulunup, uygulanmıştır.

Sayı dizileri ve tüm denklemler de harflerle temsil edilebilir. Diğer semboller işlemleri temsil etmek için kullanılır. Bunlardan bazıları (×, ÷) kısaltma olarak özellikle değerlidir, çünkü bunlar tekrar eden işlemleri tek bir ifadede toplarlar. Aynı sayının tekrarlı toplamı çarpım işareti ile kısaltılmıştır. Ki böylece olması gerekenden çok daha az yer kaplar. Kendisiyle çarpılan sayı işlemin kaç kere tekrarlanacağını belirten üstlü bir ifadede (26) belirtilmiştir. Ve uzun bir ifade olan ardışık ifadelerin toplamı büyük sigmada (Σ) toplanmıştır. Bu semboller uzun hesaplamaları, kullanımı çok daha kolay olan küçük terimlerle ifade eder.

Semboller hesaplamaların nasıl yapılacağına dair kısa talimatlar verir. Sıradaki işlem dizisini bir sayıda düşünün. Aklınızda bir sayı tutun, bunu iki ile çarpın, sonuçtan bir çıkartın, sonucu kendisi ile çarpın, sonucu üçe bölün, ve son olarak bir ekleyin. Sonuç aklınızda tuttuğunuz sayı çıktı değil mi?

Sembollerimiz ve düzenimiz olmasa uzun uzun yazı bloklarıyla matematik işlemleri yapmak zorunda kalırdık. Onlar sayesinde kısa ve zarif ifadelere sahibiz. Bazen eşittirde olduğu gibi bu semboller biçim yoluyla anlamı iletiyor. Lakin bir çoğu keyfidir. Onları anlamak ve ne ifade ettiklerini ezberlemeyi, herhangi bir dilde olduğu gibi kalıcı olması için farklı bağlamlarda uygulamayı gerektiriyor.

Eğer yabancı bir uygarlıkla karşılaşacak olursak, muhtemelen çok farklı bir sembol dizileri vardır. Ama eğer bizim gibi düşünüyorlarsa muhtemelen sembolleri olacaktır. Ve hatta sembolleri bizimkiler ile uyuşabilir

Matematikte kullanılan sembollerin çoğu harflerdir. Genellikle de Latin veya Yunan alfabesindendir. Bulunan karakterler daha çok bilinmeyen miktarını ve değişkenler arasındaki ilişkileri temsil eder. Ayrıca çok sık gözüken sayıların yerine de kullanılır, aksi halde ondalıklı formda tamamen yazılması külfetli ve zor olurdu.