A' İLE BAŞLAYAN erkek İSİMLERİ VE ANLAMLARI
Abay: 1. Beceri. 2. Seziş, anlayış. 3. Büyük erkek kardeş.
Abbas: 1. Aslan. 2. Sert, çatık kaşlı kimse.
Abdi: Kullukla, kölelikle ilgili.
Abdullah: Tanrı'nın kulu.
Abdülaziz: En yüce, en değerli olan Allah'ın kulu.
Abdülkadir: Kudretli ve güçlü olan Tanrı'nın kulu.
Abdülmelik: Evrene hükümdar olan Tanrı'nın kulu
Abid: İbadet eden, tapan kul.
Abidin: İbadet eden, tapan kullar.
Acar: 1. Kuvvetli, güçlü, dinç. 2. Çevik, atılgan, kabına sığmaz. 3. Gözü pek, yiğit, cesur, kabadayı, yılmaz, 4. Hoş, sevimli yüzlü (kimse). 5. Yeni. 6. Taze. 7. Şişman, etli, semiz. 8. Çalışkan, becerikli. 9. Açıkgöz, zeki. 10. Çapkın. 11. Bir çeşit zehirli ot.
Acun: 1. Dünya. 2. Varlık.
Adar: 1. Erginlik, olgunluk. 2. Süre, zaman. 3. Arkadaş, taraftar, omuzdaş, yandaş. 4. Mart ayı.
Adem: 1. Dinî inançlara göre ilk yaratılan insan ve ilk peygamber. 2. İnsan, insanoğlu. 3. İnsanda bulunması gereken olumlu özelliklere sahip olan kimse.
Adil: 1. Doğruluktan ayrılmayan kimse. 2. Adaletli. 3. Hakka uygun, haklı.
Adin: 1. Cennet. 2. Kur'ân-ı Kerîm'de Allah'ın sıfatı olarak Ihlas Sûresi'nde geçer. Bir, tek, fert, kişi, kimse demektir.
Adnan: Bir yere yerleşip ikamet eden, mukim.
Affan: İradesiyle kötü şeylerden kaçınan kimse.
Afil: 1. Uful eden, gurub eden, batan (güneş, yıldız). 2. Görünmez olan, kaybolan.
Afşar: 1. Oğuz Türklerinin 24 boyundan biri. 2. Çabuk iş gören, çevik, atılgan. 3. Uyumlu, yumuşak başlı. 4. Bir şeyin zıddı, aksi.
Afşin: Zırh. Silah.
Agâh: Bilen, bilgili, haberli, uyanık.
Agir: Ateş.
Ahad: 1. Bir, kişi, kimse. 2. Birler, birden dokuza kadar olan sayılar.
Ahi: 1. Arkadaş, dost. 2. Erkek kardeş. 3. Ahilik ocağından olan kimse. 4. Cömert, eliaçık.
Ahlas: 1. Saf, halis, karışımsız. 2. İyi yürekli, temiz kimse. 3. Kur'anî ıstılahta, Allah'a halis olarak yönelip ihlaslılıkta ileri bir dereceye varmış kul.
Ahmet: Övülmeye layık, övülmüş.
Ahter: 1. Yıldız. 2. Talih, şans, uğur.
Akad: Doğruluğuyla, dürüstlüğüyle tanınmış kimse.
Akal: 1. Akmak ve almak fillerinin emir biçimlerinin yan yana gelmesiyle oluşmuş bir ad.2. Beyaz anlamındaki ak ile kırmızı anlamındaki al sözlerinden oluşmuş bir ad.
Akalp: Doğruluğu ve dürüstlüğüyle tanınan kimse.
Akan: 1. Bir yerden bir yere doğru akan, giden. 2. Çeşme, pınar.
Akarsel: Akan sel.
Akay: Parıltılı ay, ışıklı ay.
Akbaran: Yağmur.
Akbora: Genellikle arkasından yağmur getiren sert ve şiddetli fırtına gibi olan temiz ve dürüst kimse.
Akdemir: Dövme demir.
Akdeniz: Kuzeyde Avrupa, doğuda Asya, güneyde Afrika ile kuşatılan deniz.
Akel: 1. Doğru, dürüst işler yapan kimse.2. Eli uğurlu olan kimse.
Akgiray: Dürüst han veya prens.
Akın: 1. Düşman topraklarına tedirgin etme, yıldırma, çapul gibi amaçlarla toplu olarak yapılan baskın. 2. Kalabalık bir şeyin arkası kesilmeyen bir geliş durumunda olması.
Akınalp: Akın yapan yiğit.
Akif: İbadet eden, ibadetle uğraşan kişi.
Akmeriç: Meriç nehri gibi saf ve temiz olan.
Aköz: Özü temiz, doğru olan kimse.
Akpolat: Çelik gibi kuvvetli ve sert olan.
Aksel: "Sel gibi ak" anlamında kullanılan bir ad.
Aksoy: Temiz, tanınmış soydan gelen kimse.
Aktaç: Beyaz taç.
Aktan: Parlak, aydınlık sabah.
Aktuğ: Beyaz tuğ.
Alaz: 1. Alev. 2. Ağaçsız, açıklık yerler. 3. Gösteriş, haşmet.
Algan: Alan, fetheden, fatih.
Algın: 1. Güçlü, iyi, güzel, sıcakkanlı, sevimli. 2. Sevdalı, âşık, vurgun. 3. Hızlı akan su. 4. Cılız, zayıf.
Ali: 1. Yüce, ulu, yüksek. 2. Orun bakımından en üstün.
Alican: Yüce, ulu dost.
Alim: Bilgin.
Alişan: Herkes tarafından tanınan, ünlü.
Alp: 1. Yiğit, kahraman, cesur, bahadır kimse. 2. Eski Türklerde kullanılan bir unvan.
Alpar: Yiğit, kahraman, cesur kimse.
Alpaslan: Alparslan. 1.Yiğit, cesur, yürekli kimse.2. Büyük Selçuklu hükümdarı.
Alpay: Cesur, yiğit kimse.
Alper: Yiğit, kahraman erkek.
Alperen: Yiğit, cesur, yürekli kimse.
Alphan: Yiğit, cesur, yürekli hükümdar.
Alptekin: Yiğit, cesur, yürekli hükümdar.
Alptuğ: Yiğit, cesur, yürekli, savaşçı kimse.
Altan: 1. Kızıl tan. 2. Hakan, sultan, padişah.
Altay: Yüksek dağ.
Altemur: Demirin korlaşmış kırmızı hali.
Altınöz: Soyu üstün nitelikli, değerli olan kimse.
Altuğ: Kırmızı tuğ.
Amaç: Erişilmek istenen sonuç, maksat, gaye, hedef.
Amil: 1. İsteyen, emeli olan. 2. Etken, etmen, sebep, faktör.
Amir: Bir işte emir verme yetkisi bulunan kimse.
Ammâr: Bir yeri bakımlı hale getiren.
Andaç: 1. Armağan.2. Evlat, nesil. 3. Ün, şöhret. 4. Eş, denk.
Anıl: 1. Amaç, erek. 2. Yavaş, ağır. 3. Bellek, hafıza. 4. "Adın her zaman anılsın" anlamında kullanılan bir ad.
Araf: İslam inancına göre cennet ile cehennem arasında bir yer.
Aral: 1. Birbirine yakın adaların oluşturduğu topluluk, takımada. 2. Sıradağlar.
Aran: 1. Kuytu, sıcak yer. 2. Yayla. 3. Düzlük, ova, kışlak. 4. Ilımlı, uyumlu, uygun.
Aras: 1. Kendisininmiş gibi sahip çıkılan, bulunmuş mal.2. Doğu Anadolu'da bir ırmak.
Arcan: Özü saf, temiz kimse.
Arda: 1. Hükümdar veya kumandan asası. 2. İşaret olarak yere dikilen çubuk. 3. Sonra gelen.4. Meriç ırmağının Edirne yöresindeki önemli bir kolu. 5. Uygur yazılarında geçen çok eski bir Türk adı.
Arden: 1. Sabırsız, istekli. 2. Bolluk, bereket 3. Yüce makam.
Arel: Temiz, dürüst kimse.
Arem: Çölde bilinçli şekilde birileri tarafından konulan hedef, nişan.
Aren: Farsça: Parlak renkteki kum tanesi. Hititçe: Işık.
Argün: Temiz, aydınlık gün.
Arık: 1. Temiz, saf, duru.2. Zayıf, cılız. 3. Su yolu, ark. 4. Dere, çay. 5. Fidan dikilen yer.
Arın: 1. Temiz, arı, saf. 2. Alın. 3. Yüz, cephe, dağların, tepelerin yüzü.
Arınç: 1. Temiz, saf, arı. 2. Barış, huzur.
Arif: Çok anlayışlı ve sezgili kimse.
Arjen: 1. Volkan alevi. 2. Atılgan enerjik ve akıllı olan kimse.
Arkan: 1. Temiz, arı kandan gelen. 2. Üstün, galip.
Arkut: Temiz, uğurlu, kutlu.
Armağan: 1. Birini sevindirmek, mutlu etmek için verilen şey, hediye. 2. Ödül. 3. Bağış, ihsan.
Arman: 1. Dürüst, doğru, güvenilir kimse. 2. İstek. 3. Özlem.
Arslan: 1.Kedigillerden, Afrika'da ve Asya'da yaşayan, erkekleri yeleli, yırtıcı, uzunluğu 160 cm, kuyruğu 70 cm ve ucu püsküllü, çok koyu sarı renkli güçlü bir memeli türü. 2. Gürbüz, yiğit adam.
Artuç: Ucu sivri bir demirle donanmış, uzunca çubuk şeklinde, mızrak türünden eski bir silah.
Artun: Gururlu, kendine güveni olan kimse.
Asım: 1. Günahtan, haramdan çekinen. 2. Namuslu, iffetli.
Asil: Soylu.
Aşir: 1. Bir dinî tören sırasında veya cemaatle namaz kılınıp dua edildikten sonra okunan Kur'an ayetleri. 2. On sayısı. 3. On gün.
Aşkın: 1. Belli bir süreyi aşmış, ötesine geçmiş.2. Benzerlerinden üstün.3. Çok, fazla.
Ata: Türkçe: 1. Baba. 2. Dedelerden ve büyük babalardan her biri. 3. Kişinin geçmişte yaşamış olan büyükleri. Arapça: Bağış, ihsan.
Ataberk: Şehzade eğitmeni, devlet yetkilisi.
Atabey: Selçuklularda şehzadelerin eğitimiyle görevli kimse, lala.
Atacan: "Sevgili baba" anlamında kullanılan bir ad.
Atakan: Hükümdar olan ata.
Atalay: Ünlü, namlı, şöhretli kimse.
Ataman: Ata kişi, başkan, önder.
Atasoy: Ataları gibi soylu olan kimse.
Ataullah: Allah'ın bağışı, ihsanı.
Ateş: 1. Yanıcı cisimlerin tutuşmasıyla beliren ısı ve ışık.2. Coşkunluk.
Atılgan: 1. Çekinip korkmadan kendini tehlike veya güçlüklere atan kimse. 2. Girişken.
Atlas: Yüzü parlak, sık dokunmuş bir tür ipekli kumaş.
Attila: 1. Ünlü. 2. Babacık. 3. Büyük Hun İmparatorunun adı.
Ayaz: 1. Duru ve sakin havada çıkan kuru soğuk. 2. Açık, bulutsuz hava. 3. Aydınlık, ışık. 4. Mehtap.
Aybar: Gösterişli, heybetli, görkemli.
Aybars: 1. Ay gibi güzel ve temiz pars. 2. Hun İmparatoru Attila'nın amcası.
Ayberk: Ey güçlü kimse anlamında kullanılan bir ad.
Aybora: "Ey fırtına gibi olan!" anlamında kullanılan bir ad.
Aydın: 1. Işıklı, pırıltılı, aydınlık. 2. Açık, kolay anlaşılır. 3. Öğrenimi, bilgisi ve görgüsü olan, ileri düşünceli kimse. 4. Umut veren. 5. Mehtap.
Aydinç: Ay gibi dinç olan.
Aydoğan: Ay gibi doğan.
Aygün: Ay gibi güzel, Güneş gibi parlak olan.
Ayhan: "Ey hükümdar!" anlamında kullanılan bir ad.
Aykan: Parlak soylu, soyu sopu temiz.
Aykut: Kutlu, uğurlu ay.
Aytaç: Ay gibi parlak taç takmış olan.
Aytek: Ay gibi tek, biricik, eşsiz.
Aytekin: Ay gibi tek ve uğurlu olan.
Aytunç: Ay gibi parlak, tunç gibi dayanıklı olan.
Ayvaz: 1. Koca, eş. 2. Güzel, yakışıklı. 3. Saçsız, kel. 4. Sağır. 5. Kaba. 6. Osmanlılar zamanında büyük konaklarda mutfak işlerini gören uşak.
Azam: Büyük, çok büyük.
Azer: 1. Ateş. 2. Hz. İbrahim'in babasının adı.
Azim: Kararlı, azmeden.
Aziz: 1. Ermiş, eren. 2. Sevgide üstün tutulan.
Azmi: 1. Azimli, kararlı.2. Sözünde duran.
Azrak: Az bulunur, nadir.
|
