Prusyalı-Alman mareşal ve devlet adamı. 1925-1934 yılları arasında Almanya'nın ikinci cumhurbaşkanı olarak görev yaptı.
Prusyalı aristokrat Robert von Beneckendorff und von Hindenburg (1816-1902) ve eşi Luise Schwickart 'ın (1825-1893) oğlu olarak Prusya'da, Posen'de doğdu. Hindenburg, 1866'da bir muhafız alayında Teğmen oldu. 1866 ve 1870-1871 savaşlarına katıldı. 1877-1878'de kurmay eğitimi gördü, yüzbaşılığa yükseldi ve daha sonra değişik birliklerde ve kadrolarda görevlendirildi. 1888'den 1893'e kadar Savaş Bakanlığı'nda şube başkanı, 1893'te Alay komutanı, 1894'te Yarbay, 1897'de Tümgeneral, 1900'de Korgeneral ve Tümen komutanı, 1903'te IV. Kolordu'nun Korgenerali, 1905'te Piyade Generali oldu. Prusya ordusunda uzun süre görev yaptıktan sonra 1911 yılında ilk kez emekli oldu.

Paul von Hindenburg 1914'te I. Dünya Savaşı'nın patlak vermesinin ardından tekrar orduya çağrıldı ve sekizinci Ordu komutasına verildi. Rus ordularına karşı Masurian Gölleri Savaşı'nda ve Tannenberg Muharebesi'nde kazandığı zaferle 66 yaşında tüm ülkenin ilgi odağı oldu. Bu başarıları Hindenburg'u ulusal kahraman yaptı. Daha sonra Kasım 1914'te, Lodz Savaşı'ndan sonra, Hindenburg Mareşal rütbesine terfi etti. 1916'da tüm Alman Kara Kuvvetlerinin komutanı oldu. Eylül 1918 tarihinde, general Erich Ludendorff İtilaf Devletleri ile ateşkes yapılmasını tavsiye etti ancak Ekim ayında fikrini değiştirdi ve protestolarda istifası istendi. Ludendorff istifa etti ve onu Hindenburg'un istifasını takip edeceğini bekledi ama Hindenburg, krizin bu saatinde komutası altındaki askerleri terk edemeyeceği gerekçesiyle istifa etmeyi reddetti. Ludendorff bunun için Hindenburg'u asla affetmedi.

1919 yılında tekrar emekli oldu ancak Hindenburg 1914 yılında başlayan ve 1918 yılında yenilgi ile sonuçlanan savaşın patlak vermesi sorumluluğunu araştıran bir Reichstag Komisyonu huzurunda ifade vermeye çağrıldı. Komisyonu huzurunda Hindenburg'un nasıl görüneceği merakla beklenen bir kamu olayı idi. Komisyonun huzuruna çıktığı zaman Alman yenilgisinin sorumluluğu hakkında sorulan sorulara cevap vermeyi reddetti ve bunun yerine Ludendorff'un avukatı tarafından önceden hazırlanan bir açıklamayı okudu.

1925 yılında muhafazakâr partilerin adayı olarak Almanya'nın Cumhurbaşkanı seçildi. Paul von Hindenburg, 30 Ocak 1933 tarihinde Adolf Hitler'i Şansölye olarak ataması ile hatırlanır. Bu sayede Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi'nin iktidara yükselişinde önemli rol oynamıştır. Hindenburg şahsen Hitler'i hor görmekte, onu küçümseyerek defalarca "Bohem Onbaşı" olarak söz etmekteydi. Hitler'in taleplerini defalarca reddetmiş fakat zorla ve baskı ile şansölye olarak Hitler'i tayin etmiştir. 84 yaşında ve sağlık durumu kötü olmasına rağmen Adolf Hitler'i yenebilecek tek aday olarak kabul edildiği gibi, Hindenburg, 1932 yılında SPD'nin (Sosyal Demokrat Parti) desteği ile yeniden Cumhurbaşkanı seçildi. Ülkeyi olağanüstü kararnamelerle yönetip, cumhuriyet rejimine istikrar getirmeye çalışsa da başarılı olamadı. Hitler'e karşı olmasına rağmen, Weimar Cumhuriyeti'nin bozulan siyasi istikrarı, NSDAP'nin yükselişinde önemli bir rol oynamasına izin verdi. 1932'de iki kez parlamentonun dağıtılması sonucu, 1933 yılının Ocak ayında Başbakan olarak Hitler'i atadı. Hitler'in iktidar yetkilerini adım adım ele geçirmesini yeni olağanüstü kararnameler ve simgesel eylemlerle (Potsdam Günü) destekledi. Şubat ayında, çeşitli sivil özgürlükleri askıya alan Reichstag Yangını Kararnamesini yayınladı ve parlamentoyu Hitler'in idaresi altına alarak ona yasama yetkileri verdi. Bu kararname, tarihçiler tarafından Almanya'da tek parti Nazi devletinin kurulmasında önemli adımlardan biri olarak kabul edilir. 1933'ün Mart ayında Etkinleştirilme Yasası'nı imzaladı.

Hindenburg, Hitler'in başarılarını gördükçe, Hitler'e giderek daha fazla güven kazandı. Ayrıca 30 Haziran 1934'te (Hitler'den önce kendisinin atadığı Şansölye Kurt von Schleicher'in öldürüldüğü) Röhm darbesinin kanlı bir şekilde bastırılmasını onayladı ve bunun için Hitler'i tebrik etti.

Paul von Hindenburg 1933 sonbaharından itibaren sık sık hastalandı ve güncel politik olaylar üzerinde etkili olamadı. Hindenburg, 2 Ağustos 1934'te Doğu Prusya'nın Neudeck kentindeki evinde akciğer kanserinden 86 yaşında ölene kadar görevde kaldı. Bir gün önce Hitler, Hindenburg'un ölüm döşeğinde olduğu haberini aldı. Daha sonra bakanlar kabinesi, Hindenburg'un ölümü üzerine başkanlık makamının kaldırılacağını ve yetkilerinin Şansölye ve Führer und Reichskanzler unvanı altında birleştirileceğini öngören "Reich'in En Yüksek Eyalet Dairesi Hakkında Kanun" u meclisten geçirdi.

Hindenburg'un ölümünden iki saat sonra, bu yasanın bir sonucu olarak, Hitler'in artık hem Almanya'nın devlet başkanı hem de hükûmet başkanı olduğu ve böylece yasal olarak görevden alınabileceği son çarenin ortadan kaldırıldığı ve mutlak diktatör statüsünü pekiştirdiği açıklandı. Hitler, cumhurbaşkanlığının Hindenburg ile "ayrılmaz bir şekilde birleştiğini" ve bu unvanın bir daha kullanılmasının uygun olmayacağını kamuoyuna duyurdu.

Gerçekte, Hitler, Hindenburg'un muhtemelen o yıl hayatta kalamayacağını Nisan 1934'ten beri biliyordu. Hindenburg'un ölümünden sonra devlet başkanı olma teklifini desteklemeleri amacıyla Alman Silahlı Kuvvetlerini ele geçirmek için hararetle çalıştı. 11 Nisan'da Hitler, Blomberg, ordu komutanı Werner von Fritsch ve deniz kuvvetleri komutanı Erich Raeder ile yaptığı bir toplantıda Hindenburg'un yerini almasını açıkça önerdi. Silahlı kuvvetlerin desteğine karşılık, SA'yı bastırmayı kabul etti ve silahlı kuvvetlerin, Almanya'daki tek silah taşıyıcısı olacağına söz verdi. Raeder hemen kabul etti, ancak Fritsch, kıdemli generallerin Hitler'i Hindenburg'un halefi olarak oybirliğiyle desteklemeyi kabul ettiği 18 Mayıs'a kadar destek vermedi.

Hitler, 19 Ağustos 1934'te, Alman halkına Hitler'in Führer'in görevini üstlenmesini onaylayıp onaylamadıkları sorulan bir halk oylaması yaptı. Ja (Evet) oyu, oyların % 90'ını oluşturdu.

Hindenburg'un iradesinin aksine, Tannenberg Anıtı'nda görkemli bir törenle eşinin yanına defnedildi. 1944'te Sovyetler yaklaşırken Generalleutnant Oskar von Hindenburg ailesinin cenazesini Batı Almanya'ya taşıdı. II. Dünya Savaşı'ndan sonra Polonyalılar Tannenberg Anıtı'nı yerle bir etti.

Hindenburg ve eşinin kalıntıları şu anda Marburg'daki St. Elizabeth Kilisesi'nde gömülüdür.​