Tetraodontidae  familyasından olan balon balığının Akdeniz'de yaşayan türleri Tetraodon  spacieus ve Tetraodon lagocephalus'tur. Ege ve Marmara'da nadiren  rastlanır.

 Balon  balığı, tropik ve sıcak denizlerde ve onların kara sularında, mercan  resiflerinin arasında yaşar. Ortalama boyu 40 cm. olup, şiştiği zaman  daha da büyür.

 Normal  durumunda gövdesinin alt kısmı yassıdır. Sırt yüzgeci küçük ve geride,  anüs yüzgeci de aynı büyüklükte ve bunun hemen altındadır.

 Balon  balığı kımıldayamayan ya da çok ağır hareket eden avları yakalar.  Korunma bakımından, çevreye kolaylıkla uyan renklerine ve bir savunma  yöntemi olan şişme niteliğine güvenir.
 Sırt  ve anüs yüzgeçlerini çalıştıran kaslar güçlü bir şekilde  geliştiklerinden, balık bunları iki yana dalgalandırarak göğüs  yüzgeçlerinin de yardımıyla yüzer. Kuyruk yüzgecini ise dümen gibi  kullanır. Balon balığının derisi serttir ve üzerindeki pulların yerini  sırtında ve kafasında, dikleşebilen dikenler almıştır.

 Bazı balon balıklarının sırtları beyazdır. Bazılarının ise sırt renkleri karnına kadar
 denizlerde  yaşayan bazı türlerin sırtı yeşilimsi veya mavimsi siyahtır. Mercan  resiflerinin etrafında görülenlerin ise mavi ya da morumsu  kahverengidir. Yanlarında beyaz benekler, hareler ya da çizgiler vardır.

 Balon  balığının en önemli ve ilginç özelliklerden biri de şişebilmesidir.  Bundan dolayı da "balon balığı" ismini almıştır. 20cm. boyundaki bir  balık denizdeyken içine 1 litreye yakın su çekip adeta bir balon  biçimini alır. Bu durumda dengelerini kaybettiklerinden deniz yüzeyine  çıkıp ters dönerler. Su mideden uzayan bir keseye gider. Suyu burada iki  uçta kaslı bir kapakçık tutar.

 Denizden  çıkarıldığı zaman ise içine su yerine hava çekerek şişer. Bunu da yine  bir yutkunma hareketiyle sağlar. İyice büzülüp açılabilen ağız tabanı  adeta bir tulumba görevi yapar.

 Balon  balığının dişleri, kirpi balığınınki gibi birleşerek bir gaga  oluşturmuştur. Bunlar hem yukarı, hem de aşağı çenede önde kesici bir  kenar, arkada da öğütücü bir levha meydana getirir.

 Balon  balığıyla kirpi balığı arasındaki fark, balon balığının diş  levhalarının kesici bölümlerinde bir yarık bulunmasıdır. Bundan dolayı  da balon balığının her iki çenesinde sadece ikişer diş varmış gibi  gözüktüğü için bu balığa "tetraodon" yani dört dişli, kirpi balığının da  her iki çenesinde birer diş varmış gibi göründüğü için bu balıklara da  "diodon" yani iki dişli adı verilmiştir.
 
 Balon balığı ağzı hafif açıkken bir tavşanı andırır; bu türe verilen lagocephalus (tavşan kafalı) ismi de buradan gelmektedir.

 Resiflerin  etrafında yaşayan balon balıkları beslenme sırasında dişleriyle mercan  parçalarını koparır, ezer ve bunların canlı kısımlarını sindirirler.  Yumuşakçaları da ezerek yutarlar.

 Başlıca besinleri deniz salyangozları, mercan parçaları, yengeçler, deniz solucanları ve çeşitli yumuşakçalardır.

 Dişi  balıklar baharın sonunda ve yazın yumurta dökerler. Yumurtalar dört-beş  gün içinde çatlar. 6 mm. boyunda olan yavrular yumurtadan çıkar çıkmaz  gövdelerini şişirmeyi başarırlar.

 Şişebilen  gövde ve dikenli deri balon balığının tehlikeden korunma araçlarıdır.  Bu balığın pek çok türünün diğer bir savunma aracı da gövdelerinde  bulunan zehirdir. Bu zehrin insanlar üzerinde büyük etkisi vardır.  Genellikle balon balığının bazı türleri deniz hayvanlarının en zehirli  olanları arasında sayılır. Zehir karaciğer, bağırsak ve üreme  organlarındadır. Bazen deride ve kaslarda bulunur.

 Büyük  Okyanus'un güneyinde yaşayan zehirli balon balıklarının salgıladıkları  maddeyi Polinezyalı yerlilerin mızraklarına sürdükleri söylenmektedir.  Bu adada yaşayanlar balığa "maki-maki" yani "öldüren" adını  vermişlerdir.
 
 Bütün  bunlara rağmen balon balığı Japonya'da çok nadide ve nefis bir yiyecek  sayılır. "Fugu" diye adlandırılan balığın yemeğini özel şekilde  eğitilmiş, kesmesini ve temizlemesini bilen aşçılar hazırlar. Ustalık  isteyen iş, balığın karaciğerini ve diğer zehirli kısımlarını bu madde  ete bulaşmadan çıkarmaktır. Ama yine de bugün Japonya'da bu balığı yiyen  epey kişi zehirlenerek ölmektedir. Japonya'da "Fuguyu yemek isteği  fazladır ama ölüm korkusu daha fazladır" diye bir de atasözü vardır.