TEZEYYÜN

a. (ar. zineriten tezeyyün). Esk
 1. Süslenme.
 2. Tezeyyün etmek, eylemek, süslenmek- Bahar gelince çiçeklerle donanır, yazın yapraklarla tezeyyün eder" (Samipaşazade Sezai, XIX. yy.). "Sema da her an bir reng i diğerle tezeyvün eyler" (Samipaşazad& Sezai, XIX. yy ).